Kraków. Kierowcy jadący Trasą Wolbromską mieliby przejeżdżać przez rondo księdza Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego

Propozycja rady dzielnicy uzyskała pozytywną opinię zespołu ds. nazewnictwa Komisji Kultury i Ochrony Zabytków Rady Miasta Krakowa. "Nadanie nazwy dla bezimiennego ronda zapewni godne upamiętnienie postaci Księdza Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego" - czytamy w projekcie uchwały w tej sprawie, która trafi pod głosowanie na sesji Rady Miasta.

Grzegorz Gerwazy Gorczycki, właściwie Grzegorz Gorczyca, urodził się ok. 1665-67 r. w Rozbarku koło Bytomia, a zmarł 30 kwietnia 1734 w Krakowie. Był katolickim duchownym, kompozytorem i kapelmistrzem. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych kompozytorów polskiego baroku.

Rodzice Gorczyckiego, Adam i Anna Gorczycowie, byli wolnymi kmieciami, właścicielami największego folwarku we wsi Rozbark (dziś dzielnica Bytomia), ówcześnie w Monarchii Habsburgów, ale przynależącej do diecezji krakowskiej. Początkowe nauki Grzegorz Gorczyca pobierał prawdopodobnie w miejscowej szkole parafialnej. Około 1678 r. zapisał się na Uniwersytet Karola w Pradze, gdzie ukończył studia na wydziale sztuk wyzwolonych i filozofii. Pobyt w Pradze trwał prawdopodobnie do 1683 roku. Następnie przez około 7 lat Gorczycki studiował teologię na Uniwersytecie Wiedeńskim i otrzymał tytuł licencjata teologii. W 1689 r. lub rok później przybył do Krakowa, gdzie 23 grudnia 1690 r. przyjął święcenia niższe. Z kolei w 1692 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W tym czasie zmienił formalnie nazwisko Gorczyca na Gorczycki.

Wkrótce po przyjęciu święceń kapłańskich został oddelegowany na dwa lata do reorganizowanej tzw. Akademii Chełmińskiej na Pomorzu, prowadzonej przez księży misjonarzy. Do obowiązków Gorczyckiego - oprócz wykładów w wyższych klasach - należało przygotowywanie uczniów do wystawiania na scenie szkolnej popisowych dialogów i deklamacji. Gorczycki miał też zajęcia dydaktyczne w chełmińskim seminarium misjonarzy. Kierował kapelą kościoła archiprezbiterialnego, który od 1680 r. formalnie należał już do księży misjonarzy.

W 1694 r. Gorczycki powrócił do Krakowa, gdzie otrzymał stanowisko wikariusza katedry na Wawelu, następnie został spowiednikiem katedralnym (1696), a w roku 1698 otrzymał tam stanowisko kapelmistrza. Do jego obowiązków należało m.in. dyrygowanie, przygotowywanie repertuaru, komponowanie utworów własnych i przygotowywanie (tj. kopiowanie) głosów kompozycji innych utworów.

Z biegiem lat wzrastało znaczenie Gorczyckiego w środowisku krakowskim, zwiększały się też jego obowiązki. W 1702 r. otrzymał prebendę kaplicy św. Stanisława, związaną z działalnością w zespole wokalnym kaplicy. Po najazdach szwedzkich, które spustoszyły Kraków (1702-1705 r.), otrzymał godność kanonika kolegiaty w Skalbmierzu. W 1727 r. został proboszczem kościoła Bożego Miłosierdzia na przedmieściu Krakowa, zwanym Smoleńskiem. W 1728 r. kapituła mianowała go egzaminatorem w seminarium duchownym. Jeszcze przed powołaniem Gorczyckiego na kapelmistrza katedry został on opiekunem więźniów osadzonych w basztach zamku na Wawelu.

Pochowany został prawdopodobnie w kościele Bożego Miłosierdzia na Smoleńsku. Na jego cześć wmurowano w katedrze wawelskiej tablicę pamiątkową, na której określono Gorczyckiego jako "Gemma Sacerdotum" - klejnot kapłaństwa.

Dzieła Gorczyckiego cechuje bogata melodyka oraz mistrzowskie posługiwanie się stylem koncertującym (zwłaszcza w późniejszych utworach). Większość jego kompozycji - w postaci rękopisów oraz kopii - zachowała się w Archiwum Kapituły Katedry na Wawelu.

O tym, czy kompozytor zostanie patronem nowego ronda w dzielnicy Prądnik Biały zdecydują krakowscy radni, którzy mają się zająć przygotowanym projektem uchwały w tej sprawie. Najbliższa sesja Rady Miasta Krakowa odbędzie się 6 marca.

Chcemy żyć wolniej - ciekawa analiza