jestem dumna, że miałam zaszczyt mieć seminarium z Profesorem Edmundem Wnuk - Lipińskim. Nigdy nie zapomnę finezji komunikacyjnej oraz niezwyczajnej(NADZWYCZAJNEJ!!!) delikatności w obchodzeniu się z tymi, co "wkurzają systemowo, programowo i codziennie", z tego tylko powodu, że mają taką właśnie irytującą wszystkich i wszystko - strukturę osobowości. Profesor stał się moim Mistrzem po pierwszej minucie spotkania na seminarium. Temu Człowiekowi uwierzyłam natychmiast, bo za tym, co mówił, stała wiedza. Był wiarygodny. Był też prawdziwie obecny na seminariach: kiedy zaczynało być "nad - dyskursywnie" - przerywał i prosił, żeby "przełożyć" język dyskusji na język zrozumiały dla reszty. Troszczył się o nas - seminarzystów - żebyśmy nie poczuli się "mali" wobec ogromu Jego wiedzy. Był skromnym Człowiekiem, o co niełatwo, będąc tak wielkiej miary naukowcem. Jeśli ktoś jeszcze ma ochotę dodać niepochlebną opinię o Profesorze, to albo jest niespełna rozumu, albo nigdy Go nie poznał. Ja - szczycę się tym, że miałam okazję uczestniczyć w Jego seminariach.
