Pociągów Białystok - Warszawa nie będzie. Co z ludźmi?

Od połowy października 2014 r. PKP chce zlikwidować połączenia kolejowe na trasie Białystok – Warszawa, wprowadzając tzw. „komunikację zastępczą".Decyzja jest uzasadniona groźbą utraty finansowania UE oraz znacznymi opóźnieniami w pracach na 30 km odcinku remontowanych torów. Zamknięcie torów ma pozwolić ukończyć remont w ciągu roku i (jak głoszą reklamy) skrócić czas dojazdu do Warszawy do 2,5 h.Niestety żaden polityk i żadne media nie dostrzegają w tym wszystkim człowieka! Wszyscy widzą tylko pieniądze oraz uznają za prawdziwe jak się wydaje przekłamania i niedopowiedzenia inwestora.1. Od lat 90. XX wieku pociągi na trasie Białystok – Warszawa jeździły ok. 2,5h, dopiero rozpoczęta 2,5 roku temu huczna modernizacja tej linii wydłużyła przejazd do ok. 3h.2. Inwestor (PKP) podpisał umowę, z której ma wynikać, że wykonawca GWARANTUJE zachowanie przepustowości 1 toru w trakcie realizacji modernizacji torów. Czy zmiana warunków umowy nie jest zmianą jej istotnych warunków i nie narusza prawa zamówień publicznych?3. Inwestor chyba nie do końca wystarczająco nadzorował przedsięwzięcie w okresie gdy przez ostatnie dwa lata wykonawca więcej czasu spędził urzędach niż na budowie. Czy wszystkie przewidziane do remontu odcinki mają już prawomocne decyzje, w tym decyzje środowiskowe? Jeśli nie to dotrzymanie terminu modernizacji jest nierealne.4. Czemu Inwestor tak chętnie idzie na rękę wykonawcy? Czy chodzi tylko o środki UE, czy także o historię Wykonawcy i jego przeszłość zawodową? W końcu podpisując umowę wykonawca widział na co się decyduje – że przepustowość trasy kolejowej musi być zachowana! Czy umowa jest realizowana zgodnie z harmonogramem? Czy w umowie przewidziano kary za opóźnienia i czy są naliczane?Wreszcie żaden decydent, oprócz argumentów finansowych, nie wziął argumentów społecznych, czasem ważniejszych od jakichkolwiek pieniędzy:- Skomunikowanie busów z pociągami (dla osób, dla których Warszawa jest punktem przesiadki) jest o wiele trudniejsze niż w przypadku pociągów, znacznie utrudnia to życie takim podróżnym.- Jest katorgą lub niemożliwością podróż busem osób niepełnosprawnych ruchowo, z małymi dziećmi, z dużym nietypowym bagażem (typowym w podróżach pociągiem), potrzebujących regularnie korzystać z toalety, niemogących jeździć transportem kołowym (choroba lokomocyjna) oraz/lub które nie mogą kilku godzin siedzieć nieruchomo w autobusie, bądź przewożą zwierzęta (w pociągach nierzadkie).- Okłamuje się opinię publiczną i mieszkańców Podlasia, że w okresie modernizacji komunikacja zastępcza dojedzie z Dworca Centralnego w Warszawie do Białegostoku w 3h. To niemożliwe – choćby dlatego, że za chwilę zaczyna się remont na trasie Warszawa – Białystok i to na dwóch odcinkach!Pomijam kwestie braku pewności, czy podróżny „załapie się" na bilet na bus, czy nie. Obowiązuje zasada – kto pierwszy, ten lepszy, więc można zwyczajnie nie wyjechać. PKP pewnie odeśle do konkurencji (której nie brakuje), tylko w pociągu bardzo rzadko brakuje miejsca na tyle, żeby się nie zabrać, w busach to norma.Natomiast nie sposób pominąć aspektu bezpieczeństwa. Trasa tranzytowa Warszawa – Białystok jest zwyczajnie niebezpieczna i zapchana tirami, regularnie zdarzają się wypadki, kolizje i ograniczenia w ruchu, w przeciwieństwie do ruchu kolejowego.Czy ktokolwiek wziął wyżej przedstawione argumenty? Czy ktoś przemyślał sens zamykania ruchu kolejowego na okres listopad – luty kiedy praktycznie nic (z uwagi na temperaturę) nie można robić?Czy ktokolwiek będzie miał odwagę/siłę/wolę, żeby zainteresować się losem osób, dla których pociąg jest oknem na świat, osób biednych, wykluczonych, które nie mają PR-owej grupy wsparcia i której nikt zdaje się nie słyszeć?