Na szlaku minionych wydarzeń

Są one najważniejszą i najdroższą rzeczą jaką możemy posiadać, gdyż nikt nie może ich nam odebrać. Należy je pielęgnować i nie pozwolić im zaginąć pośród wielu zbędnych otaczających nas rzeczy. Musimy je w sobie utrwalać. Jednym ze sposobów jest robienie fotografii, ponieważ gdy je potem przeglądamy mamy złudzenie, że czas stanął w miejscu. Wciąż mamy nadzieje, że da się cofnąć czas i chcemy, aby dana chwila trwała jak najdłużej.
 
Kolejnym ze sposobów jest pisanie pamiętników, jest to najsłynniejszy sposób na zachowywanie wspomnień, które pod pryzmatem czasu mogą wyblaknąć w pamięci. Do pamiętników nawet po wielu latach wracamy z sentymentem. Zapominamy wiele rzeczy, ale w naszych zapiskach są one nadal żywe, piękne i wspaniałe. Wracając do różnych wpisów, w oku być może zagości nam łezka. Nie będzie ona wywołana bólem związanym ze złem, które napotkaliśmy, lecz tęsknotą do minionych, uciekających w niepamięć chwil.
 
Niestety są również w naszym życiu chwile, które chcielibyśmy wymazać z pamięci, są one nieodłącznym elementem ludzkiej egzystencji. Ćwiczą nasz charakter i nie dają zapomnieć o celu wędrówki ludzkiej po świecie, celu jakim jest szczęście. Smutek zmusza nas do refleksji nad własnym życiem, nad tym co możemy w sobie naprawić by być lepszymi.
 
Gdyby nie złe wspomnienia nie nabieralibyśmy doświadczenia i nie mielibyśmy okazji uczenia się na błędach, które zdarzają się każdemu człowiekowi. Możemy mieć nadzieję, że zaznane cierpienie nie będzie bezcelowe i że w jakikolwiek sposób będziemy mogli z niego skorzystać. Wspominając złe chwile, rezygnujemy z wielu rzeczy, ale dopiero gdy się im głębiej przyjrzymy i je zrozumiemy, możemy żyć na nowy rachunek.
 
To jak zaczniemy kolejny dzień i czy będzie on inny od pozostałych w naszym życiu zależy od tego jak wykorzystamy, to co było. Samą nauką i przyjemnością jest docenianie minionych chwil.
 
Jakie będzie jutro? Zdecydujmy o tym sami. Pamiętajmy o tym co było i o tym co jest. Myślmy również o tym co będzie, Wykorzystajmy wspomnienia. Wspominając chwile, które minęły bezpowrotnie, niech na naszych twarzach zagości uśmiech. Uśmiech dający siłę na kroczenie z podniesioną głową w przyszłość i dążenie do szczęścia, dzięki czemu przeżyjemy więcej cudownych chwil, które będą wciąż żywe. Nie pozwólmy im zginąć.
 
 
Artykuł powstał w ramach udziału w programie edukacyjnym dla szkół Press Class.